Kocaman karanlýk çöktü yüreðime, Sonu görülmez kuytu boþluk... Derin yalnýzlýk, Giderken hoþçakalmayýþým, Gülememeyiþim, Kendimi ortalýða sere serpiþim, Hiç iyi olmayýþým! Ne bileyim iþte. Ýçimdeki huzursuzluðuma sebep olaný Kalbimi söküp atýlasý Bir çaresizlik kaplamasý, Soðuk bir durgunluk, Bir kadýnýn uzun týrnaklarýnýn, Ýzleri kalýrmýþ gibi derinden sýzlmasý kalbimin, Kendime bile el oluþum, Sevgili! sitem deðil, yaþadýklarým bunlar... Ýþte bitap düþen esaretsizce derbeder Hale dönüþtüren soysuz bir aþkýn Düðümleri bunlar. Ah be sevgili senin haberin varken, Senle seni sensiz yaþamak bile Huzur veriyordu bana... Þuan hoþ olmayan, gülmeyen suretimle, Bu aþka el olmuþluklarýmla VEDA ZAMANI diyorum ! ELVEDAM.
NÝCE HAYIRLI ÖMÜRLERÝNÝZLE HAYIRLI BAYRAMLAR DÝLÝYORUM SAYGILARIMLA...
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLCAN AKKUŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.