Göz Gözü görmez gardaþým,
Tipi var, bora var, kar var arada.
Havaya tükürsen yere buz düþer,
Oysa içimiz yanmakta yatarken pusuda.
Gece olur, tipi geçer, kar biraz hafifler,
Kimse görünmez kardan, herkes karýn altýnda.
Aponun itleri gelmekte bize teðet geçecek,
Artýk basarsýn tetiðe ölüm namlunun ucunda.
Hiç mi yorulmaz Azrail ; bir o yanda ,bir bu yanda,
Çelik çekirdeklere biner,girdiði tende iner.
Vurulur ADANA’lý Memed,baþý yaný baþýmda,
Bizi yalnýz komanýn hüznü yüzünde, ama gülümser.
Birlikte yaþadýðýmýz dokuz ay geçer birden,
Dokuz salise içinde gözlerimin önünden.
Biri kaynar sular döker baþýmdan, haþlanýveririm,
Her gün korktuðum ölüm,senden hoþlanýveririm.
Kopar can damarým,kaným sel olur akar,
Kaným boðar bu itleri,kanýmý da canýmý da veririm.
Fakat sýrt döner bana Azrail, teröristlere bakar,
Biner uçuþan çekirdeklere o itleri yakalar.
Kaçan yýrtar kefeni, gün doðar yavaþ yavaþ,
O gün için bitmiþtir, oysa devreder bu kancýk savaþ.
Çýldýran sen deðilsin, bizler çýldýrmadýk gardaþým,
Huzur içinde uyu sen silah arkadaþým.
Ne ölüm ayýrýr bizi ne aramýzdaki daðlar,
Ýçimizde VATAN adlý bir kýz,ÜLKÜ denen bir yâr var…
Ömer CÝNKARA
Ýlçe J.K.lýðý
M.K.PAÞA-BURSA
08 ARALIK 1998
Saat:22.45
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.