Neden

Sen,
Birdenbire hayatýmýn rengi oldun,
Düþtün uykusuz gecelerime,
Güller çiçekler açtý,
güneþ oldun doðdun gönlüme.
Filiz verdin konca verdin güller verdin,
büyüdü gönül bahçemiz, gitgide,
Sevindik el bebek gül bebek koklarken,
geçip giden bunca zamanda.
Gölgeler düþtü neden.
Yel olduk estik, sel olduk yýktýk,
bir þeyler oldu bizlere,
neden.


Neden, bilmem þimdi,
gölgeler düþtü de sevgimize,
kara bulutlar geçip durmakta, üstümüzden,
sevinçler buhar oldu, tükendikçe tükendi gitgide,
aþk yok, saygý yok
birbirimizde, neden,neden.

Anladýk geç de olsa gönül bahçemizin viran olduðunu,
Çiçeklerin yaþlandýðýný,
Güllerin ise konca vermez olduðunu,
Kaçtý neþemiz düþtük biz düþtük birbirimize.
Karardý günler ve hatta yýllar.
dertler acýlar serildi,þimdi gönlümüze
neden,nedense.

Yüksel Þanlý er
05 Eylül 2010
Antalya

Sosyal Medyada Paylaşın: