ellerimden dökülen, bir avuç kana susamýþ anýlarýn izleriyse gözlerimde parýldayan, ihanetin sönmeyen kor aleviyse kalbim hala, durmadan acýyorsa yýllar akýp giderken büyüyen gölgemden artakalan zamanlarýn bitmeyen her bir anýnda, rüzgarýn donuk hüzünlü esintisi, yüzüme çarparken bekliyorsam hep ayný köþede boþ sokaklar selamlýyorlarsa hüzünlerimi, bir ben bir de gün be gün büyüyen gölgemden seni unutamadýðýmdan deðil, ihanet ettiðim ruhumun, kaybolan benliðinden af dileyebilecek bir tutam cesareti bulamadýðýmdandýr bunu öyle bil ey kader....
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosarcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.