elveda, sayýsýz gülümseyen anýlara gül kokan bembeyaz tenine baþýnýn omzumdaki huzur veren senfonisine bazen, sebebsiz kahkalarýma bazen de gözlerimin içindeki sahipsiz mutluluklara ve dur diyemediðim zamanýn anlamýna belkide, tüm hayatýma elveda
tutamadýðým gerçeklerin ellerimdeki izleri hala yüreðimde sýzlýyorken hala düþündüðüm hayallerimin kan damlayan anýlarýmdan betimlendiðini özümleyemezken elveda diyeceðim tüm karanlýklar hala beni korkutuyorken gözlerinin önünden akýp gidiyordur hayatým belkide bak buna raðmen, yine diyemiyorum sana elveda
belki bir gün beki yine ellerim senin kalbinde hayat bulurken yok olur gider kan damlayan izlerim kimbilir iþte ozaman karanlýklar alýp götüremez beni diye iþte o an, haykýrýrým bende tüm benliðimle acý veren anýlar, yanlýzlýklar, betimsiz zamanlar, elveda...
S. Kaan COÞARCAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosarcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.