Gün gelir, Ellerimiz tutamayacaðýmýz kadar Büyük görünür gözlerimize Ya da öyle küçüktürler ki Göremeyiz bile, Fark edememenin korkusuyla bakarken gölgelere
Gün gelir, Zamanýn bize sunduklarýyla Kaybolup gitmek isteriz Dönüp arkamýza bakmadan, kaçarcasýna
Gün gelir, Düþüncelerimiz bizi ele geçirmeye çalýþýr Sýðýnmak isteriz sessizliðin donuk resimlerinde Yalnýz baþýmýza korkarcasýna kaçarken karanlýklardan Dönüp en sonunda hep kendimizi seyrederiz Son perde oynanýrken hatýralarýmýzdan
Gün gelir, Kalbimiz yön gösterirken düþlerimize Avuçlarýmýz da kalan bir tutam anýyla Gözyaþlarýmýz aðlar, ruhumuzun her bir köþesinde Gün gelir, Sýrýlsýklam kaybolan hayatýmýzda Film þeridinin, o son halkasýndan bir týk sesi gelir Ýþte o an, gün gelir Bir donuk zaman belirir Gün gelir, zaman biter…
S. Kaan COÞARCAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosarcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.