Karanlýk bir yolda yürüyorum,
Ýsteksiz...
Fýrtýna dýþarýda deðil,
Ýçimde kopuyor
Ve bir çýðlýk atýyor
Ýçimde yok oluþun
Bu sokak çýkmaz sokak
Yine de yürüyorum
Yavaþ adýmlarla acý sona yaklaþýr gibiyim
Yolun sonu beni bir çýkmaza itecek
Yokluðuna yaklaþýrken her dakika öleceðim
Yerlerde dökülmüþ yapraklar uçuþuyor
Bir ’þimþek’ çakýyor karanlýðýn en siyah yerine
Ve bir yaðmur damlasý düþüyor gözlerime
Gözlerimden içime akýp,
Kirlettiðin hislerimi yýkýyor
Hiçbir zaman hayal edemediðim bir þeydi
Gidiþin... Ayrýlman benden,,
Ve benim de kendimden...
Attýðýn her adýmda parçalýyorsun kalbimi
Bense olmayan bir rüyadayým
Hala sana yürüyorum
Sonunda farkýna vardým
Sensizliðe bir adým yakýným...
[[M.ALTIN]]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.