Yine Akbabalar Kazandı

Ellerinde uçurtma yok çocuklarýn
o uçan þeyler, uçak da deðil
Sevgi bakýþý, aþk bakýþý gözler
lezzet doyumsuzu, aç bakýþý akbabalarýn


Toprak olsa, avuçlayarak atacak aðzýna
zenci çocuk
Su olsa, sürüne sürüne yudumlayacak
Ekmek olsa, gevecek çürük diþleri
bereketsiz yerleþkesinde yürüyebilecek

Kalem isteyemez zayýf zenci çocuk
önce yaþamak için direnecek


Yerde çürümüþ birkaç ceset daha
insanlar mý kuþ olmuþ burada?
kanatsýz, hasta...
Yine akbabalar kazandý!


Dudaklarýndan renk uçmuþ
_uçan ne? _
Kemikler çekerken azabý
kedi gözleri sinsice, vahþice
týrmalýyor tükeneni

Çatýsýz evler var burada
güneþten erimiþ, kokuyor muþamba.
Ruhunu mabede uzatan kadýnýn
bebeði oldu az evvel
Yine keyifli, nimeti bol azap kuþlarýnýn

Aðaç dalýna tutunacak
daha ince bir dal, iskeleti...
her gün ayný dehþet, ayný korku

Kan kokusu yayýlýrken akrabalarýnýn;
Ýzliyor, sürünüyor
Taþ tutacak eli kalmamýþ zenci çocuðun
can çekiþiyor


Azap güneþi en kýzýl burada
rengini veren, böceklerle kucaklaþýyor
Kurumuþ yapraklar daha yeþil burada
Bir avuç gazeli toplayacak
büyük akbaba aðýzlarý
nasýl da iþtahlý, hâlâ aç!
Güneþte piþiyor yemi, kývranýyor zenci çocuk

’Yine Akbabalar Kazandý! ’




Halime Erva KILIÇ


Sosyal Medyada Paylaşın: