Düþle, köhne bir limanda usul bir rüzgâr çoðaltýrken saçlarýný belli ki, bilinmez bir yerdesin kadýným benim içimde yarým kalmýþ besteler bir gün hesap sorar mý sana? çaresiz olsam da kýyýlarýmda bu fýrtýna, bu kavga benim.
Seviyorum dedin inandým bakmadým aynadaki yüzüne, kapýmý sana aralamýþtým koklayarak geçiyordum salkým salkým açan çiçeklerini biz miydik? bir zamanlar o mavi çamýn gölgesinde oturan sen o’sun iþte, Ege’nin Akdeniz’e set çekiþi gibi öpüyorum, tuz tadýndaki mavi gözlerini kalbim sayýklýyor, seninle uzanan yollarý paylaþtýkça seni hiç unutmadým ki belki, belki diyorum bir gün kapýmýn zilini çalan, yine sen olacaksýn
Nuri Daðdelen Özdere-Ýzmir 18.8.2010 Saat.21.30
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.