Çýkmaz sokaklar banaydý sana ne, diyemedim uzanýp giderken vefasýzlýðýn ne kýskançlýk nöbetleri tuttum ne de yol kesen eþkiyalarýn kurþunlarýyla vuruldum ellerim utangaç bir çocuktu susardým,çeþmelerine memleketimin dönüp...dönüp, hep arkama bakardým ne Roma’nýn Spartaküs’üne, ne de Efes’li Helene’ye boyun eðdim.
Dönüþü olmayan küçücük bir serçeymiþ zaman yaðmurunu içinde taþýyan, sefil bir bulut gibi ben bu yolu bilmiyorum sen yine de katýl bana dikenli de olsa, bu yolculuk yeniden yüreðimin saçaklarýnda seni konaklayabilr miyim? hicazdan kaçan bir hüzzam gibisin aslýnda gidesim vardý buralardan/baþaramadým bu iþi, .
Nuri Daðdelen Özdere-Ýzmir 28.8.2010 Saat.16.15
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.