demişsin...

demiþsin
zamanýn ötesinden bir ses gibi
inlemiþsin nefessiz

ýzdýrap kokmuþ hava
bir ceylan sekmiþ
bir çakal ulumuþ

demiþsin ki
" bu yürek seni unutmuþ "

demiþsin ya
bilememiþsin zaman acýtýr
görmemiþsin
her söz sitem ötesinde
yürek aðýtýdýr.

"silik gölgeler gibiyim"
izinden yürüsem sana benzemiyorum
kendime takýlsam
kahroluyorum

"gölgem düþmesin diye yerlere
güneþi kovuyorum"
zifirden zifirim þimdi
anlamýyorsun.


bak
gözünün dediði her þey düþmaným
kýskanma diyordun ya
oysa ben
kahroluyorum.

"gelsin elimden alsýn seni
’ aþk ’ýn kudreti varsa..."


yangýna baþ uzatmýþ bülbülün figaný
gülemidir sesinemi bilinmez
bilinen
þen sesinden hüzün yumaklarý süzüldüðüdür.

"aþka cennet diyordun,
öyleyse ben neden yanýyorum..."

sen hüzün þehirlerinin peri masallarýnda
saklý düþlerin ezgisini ezberliyorsun

ben þiirlerin kuytu köþelerinde
hecelerde aðlýyorum
muzdarip bir sesleniþ bu
kederli

"umuttan öte aþk varsa eðer,
aþk diyorum umuda sýrt dönüyorum"
çünkü sen aþkýn cilvesi gibi
" kader " oldun " kede r" oldun
yüreðime oturdun

bilmem ki mutlu musun!?
Sosyal Medyada Paylaşın: