pusu...

Dinle Zelal!
Þiir pusudur!
Aþk pusudur!

(1)

Gece birikmiþ gözlerin
Siyah saçlarýn
Kývrým-kývrým kirpiklerinle,
Kumral teninin kadife þarkýsýdýr aþk…

(2)

Sana bir gün gitmeler düþer
Bana kalmalar
Dinle Zelal!
Perçemin anlýna gölgeler düþürür Ýçtenliklerinin yerini sorgular alýr. Anlamaya çalýþtýkça baþýn önüne düþer, kirpiðin ýslanýr. Unutma hayat beþiðidir acýnýn.

(3)

Talanlar düþer yüreðine
Mevsimsiz yaðmurlara tutulur gövden
Günahlarýn kiri gölgeler hayallerini
Gün akþama dönerken
O rengârenk ufuklar
Bakýþlarýndan af dilemeye yeltense
Acý bir hýçkýrýk böler suskularýný
Zelal!
Topraðýn duasý ölüm olsa
Ayrýlýðý anlamak için
Yaþama direnir insan…

(4)

Mutluluðun resmi
Derme çatma bir çerçevede
Kirli bir camýn ardýnda saklýdýr
Zelal!
Aþk söyletir, aðlatýr.
Geçmiþin hüzünleri birikir içine
Unutursun denizleri taþlamayý
Belleðinde anýlar oynaþýr
Kendinle kavgaya tutuþursun
Kýrgýnlýklar sarar yüreðini
Unutmaya çalýþtýðýn her þey
Baharda açan çiçek gibi
Tomurcuklanýr beyninde
Kardelenlerin filiz veriþi gibi
Üþürsün…

(5)

Gitmeler,
Yakana yapýþtýðýnda
Unutursun aþka dair ne varsa
Vurgun yersin hasretlerin elinden.

(6)

Düþün Zelal!
Çocuksu gülüþlerimi kuþansam
Affa dair ne varsa peþine salsam
Býraksam ölüme adaklar adamayý
Yeniden doðsam
Asi “ Nil ” gibi kývrým-kývrým kývransam
Bir sana sevdalý yüreðimin
Sesime ses verip
Duyar mýsýn?

(7)

Umutlar kuþandýðým zamanlarda
Zifir karanlýklarý silmeye kalksam
Gurur kýrbacýndan sakýnmazsýn özünü bilirim
Oysa “ Aþk ” boyun büküþtür bilmelisin…

(8)

Bir talana oynuyor yüreðin
Her þeyi yerden yere vuruyorsun
Bak ki eylül yakana yapýþacak
Her yaprakla bir umudu daha düþüreceksin topraða
Ekim aþksýz bir mevsim
Kasým ayazlar taþýyacak, dokunmadýðým tenine.

(9)

Yeniden yazacaksýn her þeyi
Kalemin kutsiyetini unutarak
Bir miktar gurur
Bir miktar yalan
Ýnkâr edeceksin
Kendini
Beni!

(10)

Direnmek haklýlýðýn doðurduðu oðuldur.
Kýsýr döngülerinde gökyüzünün mavisini istemek
Günahlarýn gölgesinde
Cennet düþleri kurmaktýr.

(11)

Takvimler günleri art arda eskitirken
Zafer sarhoþluðunda
Yenilgiler yudumluyoruz!

(12)

Farkýnda mýsýn?
Gölgemiz bize benzerken
Gün geceye döndüðünde
Yok, olan gölgelerdir
Kalan biz.

(13)

Unutma!
Gidiþlerin ardýndan
Zengin kalabalýklardan
Yoksul bir yalnýzlýk düþer payýmýza…

Þiir pusudur!
Aþk pusudur!
“var mýsýn birlikte ölmeye”



Sosyal Medyada Paylaşın: