mavi masal kuþlarýndan söze baþlamak vardý,utanmadan sýkýlmadan.Aþkýn nefesini anlatmak vardý, aþktan bir þeyler çalmadan .oysa mavi yok þimdi,gök kýzýl, ufuklarda mor halkalar,gözlerim nisan yaðmurlarýnda sanki.
þimdi gelincik tarlalarýnda boðuk yüzler var ölüler gibi bakýþan hislerine gem vurmuþ göz süzmekle yetinen