yüreðimle satranç oynayan sevgili
aþk mat dedi
iyi de O hep terk ederken
aþk mattý ki…
düþmüþler þehrinin
bir sevenim olsa çiçeði
daha henüz yapraklarýný dökmüþ
ölü gibi bakýyor
çatlaðýndan kan sýzan vazoda
künyesinde yazýlý adýndan
daha da güzel kaderi var aslýnda
keþke biri onu koklasa
ve dünyadaki bütün sabahlar gözüme doðsa
yaþ haddinden emekli olmuþ bir hece
eksiltmek için siliyor hayatý
dinledikçe ürperten güftesini
kurþunî bir parýltý daðýlýyor
sûretin yalan çizgilerine
oysa ne çok susamýþlýðý var umudun
hiçbir i mge saklamazken kapalý doðrularý
açýk yanlýþa uzanan birkaç karanlýk iþaretten ibaret
ölüm
kendini takipten korkan hayatta
çarpýk izler býrakýyor aklýmýn gözleri
aramýzda duruyor siyah ve beyazýn sözleri
huzurun yolunda aldanmýþ zaferle kutsuyor bedeni
çoðalan her þey de azalan tek gerçek
ýssýz bir limanda aþk’ý sebep bilenlerle düþüyor geceye
ay henüz kimse için küçülmemiþ
ve ümitsiz yýldýzlarýn peþinde
dilenmemiþ dillerde
ihram kadar beyaz olmayý bilenler
vuslatýn karasý kadar acý içinde
içinden yeni bir kendin çýkar gibi bekler beni
yalan yanlýþ dikilmiþ tekrarlardan
herkesin üzerine bol gelen bir hayatý vardýr
yada evvelinden daraltýlmýþ ruhu
ve kazanmýþ görünürken
ve saati akarken gitmelerin eþsiz heyecanýyla
onun gözleriyle bir kez daha görebilmek için aþk’ý
ne varsa þimdi unutmaktýr
zamanýn geçmiþinde yazýlý olaný…