aþkýn þakaðýna vurulan amansýz bir yumruktur ayrýlýk...
Hayatýn savurup fýrlattýðý elvedalarýn altýnda yapayalnýz kalýrken Dört duvar odamýn karanlýðýna sýðýnýyor ruhum umut baðlýyor tek bir adýmýna ayaklarýmýn Ve ileri geri bir yürüyüþ baþlýyor ansýzýn.
Radyomdan odama daðýlan birkaç nefes þiir yetmiyor kurtuluþuma Ruhumun üzerinde pervasýzca duran Dumanlý vedalarýn aðýrlýðý çöktükçe çöküyor yalnýzlýðýma .. Yokluða ulaþan ve karanlýðý çaðýran bir fýsýltý yayýlýyor Toprak kokusu iþgal ediyor usulca Derin sessizliklere gömülüyor aslýnda var olmayan varlýðým.. Elimizde kýrýlmýþ umutlardan yapýlmýþ bir demetle Sonsuzluða çaðýrýlýyor suskunluðum..
Ve anlýyorum
vedalarýn koynunda büyüttüðü fenalýktýr , yalnýzlýk. ayrýlýk ve yalnýzlýðýn kardeþliði ise tamamen karanlýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
a_bugra Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.