/.. böðürtlenler vardý dere kýyýsýný mesken edinen
tutarlardý süzgeç gibi her þeyi, akýntýya kapýlýp gelen
neler, neler olurdu, en çok da su kanalý boyunca uzanan
cennet görünümlü bahçelerden olgunlaþmadan kaçan
elmalar ve narlar vardý suya atlayan.../
Kökleri bu coþkulu topluluðun içinde kaybolmuþ
göklere baþkaldýran bir çýnar aðacý var olmuþ
köpük, köpük akan sulara tepeden bakmakta
usulca yaklaþýp yanýna, tutundum bir dalýna
bu seremoniyi kuþlarla böcekler de izlediler uzaktan…
Sen çýnar aðacý;
sana gelen yollar hep dümdüz ya da kumsal sanma
öyle yerler var ki, sarp kayalýklar ve dikenlerle kaplý inan buna
bak iþte sana geldim, güvenle yasladým sýrtýmý sýrtýna
önce sevdiðimin nehir gözlerini resmettim
sonra da rastgele þekiller çizdim serildiðin topraða…
Bakýþýp durduk bir süre öylece resimlerle
onlar birden gerçek oldular ben ise rüya
derken aðaç dile geldi… Dokunsam aðlayacaksýn dedi
istiyorsan aðla hadi aðla ne duruyorsun
belli ki onu çok özlüyorsun
varsýn akýttýðýn gözyaþlarýn sevginden olsun…
Düþün bir kere, ne onun kadar seven bulabilirsin
nede bir baþkasýný sevebilirsin artýk ömrün boyunca
madem çok sevdiðinizi söylüyorsunuz birbirinizi
böðürtlen dikenleri bile tutmuþsa suya kapýlýp gelen her þeyi
hayal bile olsa, siz de sýmsýký tutunun sevginize
sakýn býrakmayýn ellerinizi, kenetlenin birbirinize
hastalýkta ve saðlýkta, iyi günde kötü günde…
Hatice AK
27.08.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.