HEP BEN OLDUM

Þöyle geçtim de aylardýr küs olduðum aynanýn karþýsýna
Aðlayan gözlerim, asýk suratým unutmuþ mutlu olmayý

Kalbimin kenarlarýna örülmüþ örümcek aðý misali yalnýzlýk duvarýnýn kapýsýný
Bilmiyorum hangi anahtarla açsam

Yýllardýr dýþarýda kalmýþ üzeri pas tutmuþ sevgiyi, aþký
Gönlümün kapýsýndan içeri alsam

Ýçtiðim yalnýzlýk þerbeti dolu kadehi yerden yere fýrlatsam
Hep akþamlarý yaþayan gönlümü sabahýn ilk ýþýklarýyla tanýþtýrsam

Bayram çocuðunun yaþadýðý o sevinci, mutluluðu ve aþký
Yýllardýr yalnýzlýðý, acýyý iliklerine kadar hep ben oldum yaþayan

Bilmiyorum bir daha sevebilirmiyim
Sevdiðim baðlandýðým aþký gönlüme kabullendirebiliriyim tatmadýðý bu duyguyu yaþatsam

Yine karamsarlýk galip geldi galiba
Mutluluk uzakta kaldý çok uzaklarda
Üzerime bir aðýrlýk yüreðime yine prangalar vurulsa da

Vurulan hep ben oldum vurulupta yerlere düþen
Hüznü ve acýyý hep sinesine çeken
Hep ben oldum yine ben

ZÜLKÜF KILIÞÇI
Sosyal Medyada Paylaşın: