Gecenin en sessiz saatleri ,
Ýstanbul suskun …sokaklarýnda ölüm sessizliði
Un ufak olmuþ yüreðine hançer saplý bir kadýn
Gece soðuk ..ümitler terk etmiþ..
Sevgilinin hayali çoktan gitmiþ ..
Gerçek ! en acýmasýz haliyle açmýþ kabuklarýný bir bir
Ýçinde ki çýðlýklara , ah ‘ lara aldýrmadan ..
Yalan konuþturamadýðý yüreðinde ihanetin ÝZLERÝ !
Gözlerine çakýlýyor mýh gibi ..
Yazan adam ! oynayan adam ! hiç fark etmeyecek sandýðý !
Þimdi yanaklarýndan süzülen damlalar ,
Yaþadýklarýnýn ve yaralarýnýn merhemi
Biliyor artýk kadýn !
Bir yokluðu var sayýp bir hiç’ e sarýldýðýný
Bir aþk yaratýp , tek baþýna yaþadýðýný ..
Haykýrýyor sessizliðe ,
Ey korkusu kadar ! yaþamasý da güzel olan AÞK
Neden hep iyi insanlara bulaþýyorsun ???
Adamýn öptüðü yerlerden en derinden kanýyor kadýn
Titrek ellerle yazýyor kalemi ..
(Ölmek kalbin durmasý deðil ..
Sevgilinin sýrtýndan vurmasýymýþ meðer ..)
Ve
Bir þarký düþüyor dudaklarýndan geceye ..
Yýldýzlar ýþýklarýný söndürüyor bir bir ..
Ýstanbul susuyor …gece susuyor …
Ümran Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.