düş

/zindan içimde, kayboldu(m)/

özgül aðýrlýðýmda aþk, asýldým parmaklarýna

ben sevdim
beni astýn boþluðuna


gül kuruttun
uçan kuþun kanaran kanatlarýnda

zýpkýn sözlerin soldurdu budaklarýmdaki düþü


/ “babamý özledim”
ve ýssýzlýðýmda kurumuþ otlarý/

hazýrlýðýndaydýn ayrýlýðýn
ve ben, vuslatý diziyordum aynada

annen diyorum
annen, bilseydi…

bak!
sýyrýldý bir düþ yine
kayan ben deðilsem gökyüzünden
bu neyin taziyesi gözlerinden süzülen

korku kaftaný örtmüþ yüzünü
þimdi ben gitsem
anam aðlar
sen git…

ve büyü kollarýmda
çýldýrsýn yine bir düþ

kin büyütüp gitmelerin izinde
dað misali merhametimi yýkayým yollarýna

/þafak çözülürken
ve ben yokken
gitmiþ olmasaydýn, seviþecektik/




Sude Nur Haylazca



Sosyal Medyada Paylaşın: