’’ her söz þiire takýlan bir çelmedir ‘’
Hasreti isa
gözlerin karanlýk gecelerde açýlýrdý denizlere
ateþler kývranýrdý bedeninde
ben adýný sayýklamaya baþlardým
söyledim sana
bu yapraklarda tanýdýk yüzler var diye
göz gördüðünün yalancýsý
söz dilin kurbaný
yalnýzsýn
ölüm haberleri geçiyor önünden
baþýn yaðmura yan yatmýþ
çamura bulanmýþ ellerin
yok oluþlarýmýn sebebi yokluðun
gurbet barýnabileceðin bir yurt deðil
seni açýklara býrakan bu deniz
nasýl yanar ki bir baþýna
geceleri sensiz
tenimin üstünde çürüyen týrnaklarýný ayrýlýklarla törpülüyorsun
üzerime giydirdiðin suç
hangi öykünün içinde eskiyen bir bölümden
senden uzakta soluðumu kökünden keserken
kaç kez öldüm sende dirilmeye yüz tutmuþken
biri bana bu dünyada yaþadýðýný ihbar etsin
illegal bir acýyým kendimi yarýnlara saklayan
tek perdelik bir melodram bizimkisi
g/öremiyorum
kaldýr gözlerinin önündeki o kirli sisi
ay geçit vermiyor bir yunan adasýna kaçmaya
derimin altýnda bir düþmaný besliyor ellerim
gerçek
zamanýn avuçlarýnda dayanýlmaz bir aðrýyý kanatýr
ben geçerim günlerden bozgunlar halinde
gün gelir kendini bana dayatýr
gözlerin gözlerime kenetlendiðinde sýrýlsýklam bir akþam oluyor avuçlarýn
seni sevdiðim kadar suçlu
yüreðime yüklediðin yaðmurlar kadar aðýrsýn
artýk bu saatten sonra akþamlarý kim döndürebilir geri
her durakta koluma takýlan uçurtma parçasý
her durakta beklediðim sen olacaksýn
herkes kendi masalýný anlatýrken anýlarýndan kopya çekerdi
elini kalbime götürdüðünde nefes almam zorlaþýyor
hangi dil sürgün veriyor yürek boþluðunda
hangi aþk ateþi doðurdu beni
kollarýnda yanarken kaybettim kendimi
çýðlýklarýn düðümlenir
sen öperek güne uðurlarsýn beni
yine kimselere görünmeden gir isyanlarýn güncesine
uzak yaðmurlarýn soyunsun bulutlarýný
dalgalarý kýran bir ýþýk oyunudur gözlerin
ay kapaklanýr üstüne düþlerinin söndüðümü görmezsin
anasý yeni ölmüþ bir çocuðu doyurmaya hazýrlanýyor göðüslerin
emekleme döneminde ömrüm
herkesin içinde eskimiþ bir rol vardýr
dünya dediðin güzelim
ancak yüreðin kadardýr
artýk ninnilerle
artýk düþlerle
eðreti gülüþlerle
o çocuk büyümüþ olur
aramýzdaki yol uzun bir nehir kenarýnda durur
nefesim tükenirken
bir intiharýn boynunda unuttum ellerimi
kimseler görmeden
bir yolcu geçer içimden sana benzeyen
ayný dalda yürüdükçe yaþam kuþlarý
gün eksilir yüzünden
çalýnýr bir gün bayram davullarý
ah bende yanarak kendini sýnayan ateþ parçasý
rüzgarlara baþ eðer mi sanýyorsun datça akþamlarý
Ýsa Ýnan
yirmiüç aðustos ikibinon / hayalin bile yetiyor beni bir ömür yaþatmaya...