"sýralý muhabbetler, kutlu akþamlarýmdan yadigar sevgili.."
hep oturup dertleþtiðimiz lila rengi kanepenin bir ucu sen
bir ucu münasip gözlerle aramakta seni
þeklini vermiþ yine yüzünü döktüðün yaðmurlar
küflü sabahlarýmdan anlýyorum,
þekilsiz gitmiþsin geceden
mýrýldanýyor sardunyalar..
kuzeye bakan ay ýþýðý..neredeyse sen diyecektim.
fenerin ýþýðý her söndüðünde,
dizini dizime verip,koklamayý bekler gibi..
neyse,
sen hiç bilmedin..
uzun metrajlý hayaller kurduðumu,
hiç ama hiç görmedin...
ve hep..
günlerden sen
kafaya koymuþ bir kere yaðmur kokan sokaklar
gitmen için yolunu yýkamýþlar!
oysa bu yaðmurlar tavassut etmezdi
oynaþýr gibi severlerdi yüzünü
ýslak tasvirlerinde hep bir sen olurdu
eminim konuþacaklardý bir gün
katrelerinden,göz ucuna kadar anlatacaklardý
oysa ne çok severlerdi seni
çisil çisil muhabbetinden
bir olmazý "ben" diye seçerlerdi..
-boðulduk þehirlerin yakýnmasýz uzaklýðýndan
aramýzda hep bir deniz
sen gemilerin koynundan geçerken,
benim her yaným mavi ,
her yaným deniz..
þimdi aramýzda boðuk suratlý bir ayrýlýk
meðer ne denizi kalmýþ,ne de mavisi
bir martý ihtiyaçlýðýnda çoðalmýþýz
sen bir Ýzmir büyütmüþsün yorgun sularýnda
ben demli Akdeniz..
üstümüze üstümüze yaðmýþ yaðmurlar
özlenecek kaç saat "sen" varken
özlenecek kaç saatlik "ben" kalmýþým ..