Nice acýlardan süzülmüþ anýlarýn ,
Hüzünlerle donatýlmýþ þiirlerin labirentin de dolaþýrken ..
Yazmama adýna verdiðim tüm sözleri gömdüm bu gece ..
Biliyorum ..
Hazin bir þarkýda tutsak kalmýþ yarým bir öyküyüz biz
Þimdi , içimde yarým kalmýþlýklarýn savaþýný verirken
Vuslatsýz bir sonla bitirmiþ olsan da bu sevdayý ,
Anýlasý düþler býrakmadýk mý ardýmýzda ?!
Sen yaðmurumdun benim , güneþimdin ..
Bana gülümseyen , umut dolu bir maske taktýn
Vakitsiz aþk giysileri giydirdin ..
Eksik yaþanmýþ ve hep eksik yaþanacak aþk giysileri
Oysa ,
Kimseye , hiçbir yere ait deðildin sen ..
Olamazdýn da !
Þimdi yokluðunun yaralarý vururken ömrümün kýyýlarýna
Anlýyorum ki ..
Her gidiþ bir dönüþü anlatmýyor ..
Her aþk bir mutluluðu ..
Zaman ne alýr ? ne verir ? bilmek zor !
Sen bilinmeyen yollarda giderken ,
Kim bilir ?
Belki sende ruhunla yalnýzlýða mahkumsun dur sevgili !
Ben ise ,
Çoktan öldürdüm imkansýzlýklar içinde ki dönme ihtimalini …
Ümran Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.