YASİN YOLLARINDA

“YASÝN” YOLLARINDA

Kim er,
Kim yaðý,
Gök altýnda,
Daðlar tutar topraðý…

Rüzgâra serpilen yazý,
Kýrmýzý gonca üstünde bir damladýr.
Tutmuþtur geceden kýraðý,
Sabah akþam “Yasin” derdi,
Hafýzýn iki dudaðý…

O genç annenin de;
O hoyrat babanýn da;
Hayattaki yegâne muradý,
Bir erkek çocuktu.
Yaþasýn da tek evladý,
Kapýlanmasýn baba ocaðýna,
Gelmesin düðünde, bayramda, cenazede…

Tek evladý yaþasýn.
Kamuya kalsýn, hayra kalsýn,
Azize Meryem gibi mabede kapýlansýn.
Sabah akþam Hafýz’ýn iki dudaðýnda Yasin…
Bu kaçýncý ölümdü?
Müjdeyle kundaða sarýlanlar;
Sonra kefenle topraða gömüldü.
Bu kaçýncý kefen, kaçýncý yünümdü?
Tek bu evlat yaþasýn,
Kamuya kalsýn, hayra kalsýn,
Yaþlýlýklarýnda bir kâse çorba, bir bardak su,
Vermezse vermesin…
Düðünde, cenazede, bayramda,
Gelmezse gelmesin…

Akþam sabah Hafýz’ýn iki dudaðýnda Yasin…
Bebeðin kundaðýnda yazýlmýþ Yasin…
“Amin”lere, “Allah”,’’Allah’’lara karýþmýþ Yasin…
“Yedi”, “kýrk”, “yetmiþ” kurbanlar kesilsin…
Okunsun, çekilsin, söylensin Yasin…
Nerde kesilsin?
Seherde kesilsin?
Abdal Musa’nýn tekkesinde kesilsin…

Bozkýrýn üstündeki bu canlar…
Sýcaðýn ortasýnda yanan fidanlar…
Topraklar çorak, yollar adým adým.
Sýrça parmaktan, ince bir pýnarda,
Nasýr çökmüþ ellerimi yýkadým.
Bu iki yolcu ile bir adaða;
’Yasin’ üstüne menzil verdim.
Tekkeyi gösterdim…
Aslýnda o tekke “Yasin” severdi.
Aslýnda o tekke zaten “Yasin”e giderdi.
Ben bilerek o yolu gösterdim.
Vaktiyle ben de orada erdim.

Þükrü ÇAKIR ----KOCAELÝ


Sosyal Medyada Paylaşın: