Kıymetini Bilmeli
Hani bakýþýn vardý, çocuk gibi mahzunca,
Kara gözler gülerdi, kahkahalar atýnca,
Yemyeþil çimenlere uzanýp ta yatýnca,
Ben ömür buna derim, her bir günü neþeli,
Böyle geçen günlerin kýymetini bilmeli…
Düþünürdük ne kadar uzak kalsak ikimiz,
Aya bakar vaktinde buluþurdu gözümüz,
Utanýrdýk hayalde tutunca ellerimiz,
Bir kýpýrtý düþerdi, gönül’e çok iþveli,
Böyle geçen günlerin kýymetini bilmeli…
Arada fersahlarca, olsa da fark etmezdi,
Mesafeler kalplerin ritmini bozamazdý,
Senden gelen habere yüreðim dayanmazdý,
Mektuplarý getiren, postacýyý görmeli,
Böyle geçen günlerin kýymetini bilmeli…
Kirpiklerin süzerken, oklar atar aradan,
Gözlerine sürmeyi, kendi çekmiþ yaradan,
Gözlerin seçilmiyor, seçilmiyor kara dan,
Kaþlarýn oklar atan yay gibi gerilmeli,
Böyle geçen günlerin kýymetini bilmeli…
Patikada yürüyen inatçý keçi var ya,
Bir tutam ot bulunca kendini paralar ya,
O mutluluk ikimizin gözünde parlar hala,
Koþmalý çýlgýn gibi, dað bayýr dememeli,
Böyle geçen günlerin kýymetini bilmeli…
Biz idik mutluluðun en doruk noktasýnda,
Biz yaktýk o ateþi, en cýlýz safhasýnda,
Bizdik lezzeti tadan o gönül sofrasýnda,
Dikenler batsa bile çiçek ele deðmeli,
Böyle geçen günlerin kýymetini bilmeli…
Böyle mutlu günlerin sonu gelsin istemem,
Mutluluðun resmini bundan güzel çizemem,
Ömür boþa geçmesin, düþmanýma dilemem,
Ömür’e ömür katan, bir aþký dilemeli,
Böyle geçen günlerin kýymetini bilmeli…
11/.07.2007
Necati ÞÝMÞEK
Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.