Yaralı Kalp
Bir yaralý kalbim var, için-için kanayan
Yýllardýr hiç gülmeyen, hep huzuru arayan
Ýnsanlar kýrar beni, hakir görür, hor görür
Çelmeyi takmasalar, ayaklar rahat yürür
Ýç çektikçe artýyor, derindeki sýzýntý
Ne kaný durduran var, ne tortuya kazýntý
Besleyen yok arkadan, bitmek üzere akan
Kan deðil sanki artýk damarýmda dolaþan
Bir vefa göremedim, kim geldiyse yanýma
Herkes kýrýyor beni, yetti artýk canýma
Sanki borçluyum gibi, bedel aldýlar benden
Çok kýrdýlar kalbimi, “ama hiç istemeden!”
Etrafýmý çevirdi sonra kalbime girdi
Kime dostum dediysem kalbimi dipten deldi
Hep sevgiyle çarpmalý insanlarýn kalpleri
Sevgiyi paylaþmalý, paylaþmalý dertleri
Her gün arar dururum beni candan sevecek
Kimbilir nasýl yerden,nasýl kimse gelecek
Yama tutmuyor artýk, büyüdü delik hepten
Kýrýldý aciz kalbim, her gün pek çok sebepten
Merhem de kar etmedi, yaralar kapanmýyor
Kimse gelip yanýma derdim nedir sormuyor
Nerdesin nazlý güzel, günler geçip gidiyor
Gün geçiyor geçmeye ömürler tükeniyor
Diner mi bilmem bir gün þu kalbimin yarasý
Herkese ibret olsun bu yaþam macerasý
09/05/2007
Necati ÞÝMÞEK
Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.