Toprağım
Ömrümü kökünden en tavanýna
Elerim sarýya döner yapraðým.
Burnumu soktukça bal kovanýna
Hasretimi çeker bekler topraðým.
Cebinde tutamla olsa da paran
Yürekte yer kaplar çizilse yaran
Ummadýðýn anda gelecek sýran
Kim bilir nerede bekler topraðým.
Nefsinden aldýkça her türlü emri
Bozdurup hoyratça harcadýn ömrü
En doðru çizginde her taraf yumru
Kesekli tarlada bekler topraðým.
Aðlanacak yerde güldüm boþuna
Tattýðým zehirdi, gitti hoþuma
Sonunda feleðin geldim tuþuna
Sýrtýmla tanýþýr bekler topraðým.
Bir avuç toprakta yaþayan canlar
Bir avuç topraða verilen canlar
Bir avuç topraðý “kazanan” anlar
Nesli öte taþýr, bekler topraðým.
Eni sonu metrekare yer için
Nerelere vardý çýlgýn gidiþin?
Þekilden þekil e hep baþka biçim
Kollarýný açmýþ bekler topraðým.
Geldiðim yer idi gideceðim yer
Ne boþa çabaymýþ akýttýðým ter
Üstüme toprak ört, altýma da ser
Mahþere dek beni bekler topraðým.
31.01.2010
Necati ÞÝMÞEK
Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.