Mevsimler İşlemeli

uzak sislerin kirli yakýnlýðý mýdýr bu
laciverdi küflü bir köþeyi dönerken onu gördüðünü sanmak
yaðmur aklýmý almasaydý yeþili içmezdim acý acý
kendi gözlerimden
karanlýðýn üstüne su serperek geceye ihanet ediyorum...


yasýný tuttumdu bir ikindi kalbimi tutarak
anlýk kanat çýrpýþlarýnda güvercinlerin
böyle toy aðlamalarýmý sadece sana yazarak
sözcüklerimi kanatýyorum...kanasýn...
kansýn özlemine sesim...
yansýn sonrasý içeriði
kaldýrým boylu aptallýklarýmýn...

kendime kenarlarý mevsimler iþlemeli
ölümler hazýrlýyorum
saadeti sen düþlü
tabutuma güneþten çarþaflar sererek
karanlýða ihanet ediyorum
sabahla öðle arasý bakýþlý...

ilk þarkýmdý dudaðýma deðmeyen dudaðýnýn týnýsý
serin gölgeleri anýmsatan bir guaj
belki de damarlarýma mýhlanan polenlerin azgýn mý azgýn
dur durak bilmez ilk gençlik sýzýntýsý
tozlu yollarýn sonunda gülümseyen çýplak daðýmsýn sen
yalnýzca sonunda...

aykýrý duyardým yoðunluðunu beni sevmeyiþinin
ormanýný sevmediðin aðacýndým
yýlký telaþesi patikalara bulaþan gözlerimin izini
ezip geçerdin...
kapalý havalarda olsun mevsimlerimi anýmsamazdýn
benimse kaþkolumdu saçlarýnýn her kývrýmý üþümezdim hiç
omuzlarýmda alnýný özleyiþin dalgýnlýðý
yürümekten usanmýyorum seninle yürümeye özenerek
bütün yakýnlýklara ihanet ediyorum
adým atmakla koþmak arasý...

acý daðýnýklýðýyla meþhurken evimde
sokaðýmda daha derli toplu bütün arayýþlar
göðe bir bakýþ atsam bulutlar tükürür yüzüme
ayrýlýðýmý anýmsatamadýðým için çoraklýðýna
ve geçmiþle geleceðin arasýnda ezilmeyerek
bütün zamanlara ihanet ediyorum
sana koþmakla sensiz ölmek sonrasý...

yorulmuyor sararmak kaðýtlarda
bir bardak suyla doyuyor karným
bir sensizlik yetmiyor bana
bir de mevsimlerle iþlemek
bakýþlarýmýzýn þehla tesadüflerini
sýrtýma deðen her aydýnlýðý sen sanýyor
irkiliyorum
bitsin isterse ömür isterse bitmesin ayrýlýk
bütün beklentilere ihanet ediyorum
ayýrarak sana sonsuzluðumu...
senin için ölmekle sensiz olmak ortasý...


Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: