Ölüme Evlatlık Aşka Ev Sahibi

bahçeli bir çýðlýðýn gecesi
sana bakýþlarýmýn anlamsýlýðý
aðaçlar ve aðaç dallarý çýplak
topraðýn çamuru ve kendisi tümden griye ve kurþunîye teslim
ayaklarýmýn koltuk deðneðiydin
intihar öncemin son mektubu sandýðým
yaðmur yaðýnca koþardým peþine hiç gelmeyecek zamanýmýzýn
bizim zamanýmýzýn
zaman hiçbir zaman bizim zamanýmýz olmayacak
biz zamanýn zamaný
yokluðun ve boþluðun yetimhanesiyiz biz
sýradýþý ayrýlýðýmýza gülmeyi öðretmeye çabalayan

ne diyeceðimi unutmamdýr þiir
ölüm sensiz beni ancak evlatlýk alýnca
kanýmdaki *leþmeyi susmak da anlatamaz
ve bir kuþ ölüsünü gömer gibi yapmaktýr
seni unutmaya çalýþmak
senden öte gözlerin var sonra
gözlerinden öte bakýþlarýndaki sadelik...
sýrtýmý yasladýðým ormanýn tek çiçeðisin sen
arkadaþlarýmdan ayrýldýðým andaki hüznün tek serin gölgesi
giderken aldýðýn maceramýn yanýna koy gülüþünü
aðlamaklarýnsa kirli yokluðunda kalsýn sendeki ömrümün
üvey seviþmelerindeki tek doðruyum ben
tanýmadýðýn yüreðinin öz bilinmeziyim
ölüme evlatlýk aþka ev sahibi...


sensizliðe baþlamak inanmaya inanmamaktýr
inanmamaya inanmak
saçlarým kimsesizken kýrmasaydýn oyuncaklarýmý
bilmezdim sensizliði
dikenleri çoðalmazdý yýldýzlarýn sabah korkulu
öðrendiðim bütün kapý aralýklarýnýn sarý akþamlýklarýnda
herkesin sen sandýðý umut ve mutluluktu ölümün mezesi
sota bir alalýkta yaðmur naðmeliyken gözyaþlarým
üþüdüðünü anlamak hissetmek gibi
ve daha sensizliðim bitmeden baþlar
çoðul bir yalanýn tekil acýsý
sensizlik harici her þey anýlaþýr
kendini bilmez mevsimler önüne geçmeye çalýþýr
sesinin ve gülüþlerinin
oysa biz boþluðun ve yokluðun yetimhanesiyiz
dünya bizim yetimhanemiz
üstümüze konamaz hiçbir an sanýlan
ansýzýz

ölüm sensiz beni ancak evlatlýk alýnca
öz gerekçesiyim her nevi acýnýn
acýnýn korktuðu yalnýzlýðýn bedeni
konuþ nolur
hiçbir acýyý acýtma
tanýsýn baharý kirpiklerime doluþan sýr sularý
birlikte oturalým sofrasýna ayrýlýðýn
ayrýlýðýmýzý paylaþalým
ansýzýz...


Kaðan Ýþçen

Sosyal Medyada Paylaşın: