Toprak ana serperken eteðinden bereketi, Ana rahmine bað edilmiþ göbeðin, Ilýk bir yaðmur gibi süzülüp, Annenin göðsüne kondu minik dudaklarýn, Kötülük nedir bilmezsin, Bahar yaðmurlarýyla yundu tenin.
Pembe düþler düþerdi beyaz kaðýtlara, gözlerinden, Sesinde can bulurdu canan, Sen solacak olsan, Bülbüller can verirdi avuçlarýnda.
Sen hala, Hayal kýrýklýðýndan baþka bir þey olamadým diyorsan, Aynaya bak! En az bir insan kadar insansýn, Ve kaldýr gözlerini göðe bak, Deniz gözlerin bahar yaðmurlarýyla yýkanacak!