Siz bayým
Ne zaman býraktýnýz bu sýzýyý sol yanýma,
Ne zaman hapsettiniz beni?
Bu izbe ve soðuk zindanlara
Trajikomik bir þehir efsanesinden deðilmiþ
Aþkýn baharý kýskandýrýp, bülbülü konuþturduðu
Ah bayým,
Ne zaman düþseniz yâdýma
Güller aðlar, bülbül aðlar
Talan olur bütün lalezarlar
Hayat ve kýsmet
Ýçi asýrlardýr doldurulamamýþ
Toplamlarý kadere tekâmül eden
Ýki yarým kelime
Ve siz ve ben bayým
Boþa uðraþmýþýz
Aþk bizim ne haddimize
Ýstanbul’un varoþ semtlerinde
Çöpten topladýklarý ile
Evcilik oynayan çocuklar kadar bile
Mutlu olmayý beceremedik biz
Biz bayým
Beceremedik mutlu olmayý
Boyasý solmuþ salon duvarýndaki
Halý ve kehribar kokulu tesbih kadar bile uyumlu deðiliz
Ýðreti duruyoruz tüm fotoðraflarda
Biz bayým, sýrýtýyorduk
Beyaz bulüze damlamýþ bir leke gibi
Size söz Bayým
Gönlüme karlar yaðdýrdýnýz ya
Ömrümün baharýnda,
Artýk tövbe sevdaya
Deðil gönlümün kýyýsýndan
Aklýmýn ucundan geçse
Yakarým bu bedeni
Deðmesin diye kimsenin gönlü gönlüme...