USANDIM

Dinmek bilmeyen fýrtýnalar kadar ýsrarlýyým bu aþkta,

Bir türlü vazgeçemiyor ellerim ellerini aramaktan.

Gözlerimde nakþolmuþ gözlerinin buðusu ey sevgili,

Usandým "sen"li düþüncelere sensiz dalmaktan.



Koparýrcasýna gideceðim bir gün gözlerimi gözlerinden,

Kurtulacaksýn aþkýmýn aðýrlýðýný taþýmaktan.

Anlaþýldýðý kadardýr geride býrakacaklarýmýz ey sevgili,

Usandým her þeyi ifade edebilmek için çýrpýnmaktan.



Vazgeçebilirdim bir sýzý olsaydý gözlerinde,

Dalgýn dalgýn baktýðýn öteleri bile kýskanmaktan.

Parçalayabilirim týrnaklarýmla kalbini ey sevgili,

Usandým dar vadilere beyhude taþmaktan.



Gaye yakýnlaþýldýkça uzaklaþandýr yüreðimize,

Hiç býkmamalý insan ötelerden de ötelere uzanmaktan.

Kavuþur belki de böylece ruhum huzura ey sevgili,

Usandým vuslatý perdelerin gerisinde aramaktan.



Ne kadar söz varsa o kadar artmakta mesafe,

Kurtulmalý gözler bir an önce dilin hükümdarlýðýndan.

Aþk suskunlukta yaþanýlýyor anlýyor musun ey sevgili,

Usandým artýk aramýza bu kelimeleri koymaktan.



Asuman Ergün Ünsal
Sosyal Medyada Paylaşın: