Gece beksisin sen
Karanlýðýn koynunda nöbet bekleyen
Gün aðarmadan seçilemeyen
Soðuk bir ay gibi kabuðuna çekilmiþsin
Yetim yýldýzlara ana kucaðý kollarýn
Ve yanýnda olmak isteyipte
Meskeni mekâný birkaç mýsra olan
Þimdi güneþ doðar tan yerinin karnýndan
Götürür geceyi nöbetin biter
Sen ters düþmüþsündür gündüze
Bir damlacýk içtin diye özgürlük þerbetinden
Açýyorsun diye kardelen gibi kar altýndan
Boyun eðmedin diye düzene
Sevda çiçekleri büyüttü diye yürek
Kahramanca ve inatla
Sizler onu yargýlamadan astýnýz ya geceye
Bu þehrin maðluplarýna karýþmadýn iþte
Ýstanbul aðlamaz oysa
Eylül yaðmurlarýyla boþaltýr içini
Soðuk taþlara çarpa çarpa gözyaþlarý
Vurur kaybedenleri
Islatýr kaldýrýmda yatanlarý
Üþütür sýcacýk düþlerini
Ýstanbul sevdalýlarý yakar
Hep savrulsa da kül kül
Ýçlerinde kor kalýr
Susanlar?
Harcanmýþ hayallerin ervahýyla inler
Sen bu sokaklarýn kadýný deðilsindir aslýnda
Yaðmur sularýnda çýrpýnan bir serçesin
Yüzünde kasýrgalar kopsada
Ne olur inancýný yitirme sakýn
Biliyorum, geceyi gökkuþaðýna çevireceksin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.