Muhakeme

Oturdum,
Bu gün seni yazmak için can attý adeta kalemim,
Bu isteðe karþý koyamadý ellerim,
Bünyesinde ne varsa ortaya döktü beynim,
Karýþtý adeta, birbirine girdi sinirlerim…
Ýyiliklerinle, kötülüklerini andý aklým,
Yaþadýðýmýz hayatý kýyasladým,
Karamsarlýðýný ortaya çýkardý,
Karamsarlýklarým…

Düþündüm,
Ne güneþin doðuþunu görmüþüz,
Ne batýþýndan zevk almýþýz…
Sahi böyle nasýl yaþamýþýz?
Daðlar varmýþ gibi aramýzda
Sanki küs,
Zerre yokmuþ gibi aramýzda
Barýþýk,
Bizim yaþantýmýz anladýysan;
Arapsaçýndan karýþýk…

Anlayamadým,
Ben yüreðinde görürken engin denizleri,
Sen benim gözlerimde gördün,
Gökyüzündeki maviliði…
Ben sana diyorken gözlerin kömür karasý,
Sen diyordun nasýl geçer bu gönül yarasý…
Ýþte þimdi tam sýrasý,
Kýzacaksan peþin kýz!
Yüzüme çarp tokat gibi
Varsa, içindeki nefretleri…
Taksitlere bölme dayanamam…
Eðer þuraya yatarsam,
Belki daha uyanamam…
Ýnan istemediðim olaylar bizi seçti…
Ben de anlayamadým bu ömür nasýl geçti…

22.08.2007
Necati ÞÝMÞEK
Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: