Pencereyi açsam, Esmiyor.. Buzlu sular içsem, Kesmiyor.. Ankara sýcak, Gölgeye kaçmak Yetmiyor.. Ýçimdeki yangýný geçti bu sýcaklýk Su tutuþmuþ Toprak tutuþmuþ Aðaçlarda kuþlar hüzünlü Damla suya muhtaç böcekler Boynunu erkenden büktü Dað baþlarýnda gelincikler Soldu bahçede sulanmayan çiçekler Her tarafým yapýþ yapýþ Nem vücudumu adeta kuþatmýþ Þurada kýyamete ne kalmýþ? Sonumuz yanarak mý? Donarak mý? Yoksa umutlarý Sanarak mý?
Yanýyor Ankara Yanýyor.. Deresi, tepesi Ýhtiyarý, bebesi Yanýyor.. Asfaltlar katran katran aðlýyor.. Bulutlar için için aðlýyor.. Beyaz pamuksu bulutlar Tek bir damla atmýyor.. Bu alevli nem, Ankara’yý sarýyor Gözler özlemle Sonbaharý arýyor.. Umutlar daðlardaki kar’a Yaðmura kalýyor.. Gönül Elmadað’ý tepesinde Kýþ’a varýyor Bir avuç kar alýyor Eritmeden Ankara’nýn Üzerine saçýyor.. Alev alan Ankara Bana mýsýn demiyor.. Hala yanýyor..
Yanýyor Ankara.. Toz toprak yanýyor.. Dal yaprak yanýyor.. Hüzün dolu sözler Hafif sulu gözler Dolaþan diller Boþalan eller Kýrmýzý güller Yanýyor..
Güneþ.. Hayat kaynaðýmýz Top ateþ olmuþ Sanki Ankara’ya ahdetmiþ Tüm gücüyle Ankara’yý yakýyor.. Ve kendini beðenen Kendine güvenen Ýnsan.. Sadece ve sadece Bakýyor, bakýyor.. Ankara hâlâ yanýyor.. Yanýyor..
02.08.2010 Necati ÞÝMÞEK Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
nesimsek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.