Doðru Bir Adamken Ben
Ben doðru bir adamken bir gün
Ehven bir sevinçle uyanan sabahýn baðýnda
Kanatlarýnda ýþýklarý uçuþan kelebeklerin fýsýldadýðý
Ve gölgesinin ayaklarýna kapanan
Aþkýn yöresinde deðildim henüz
/
Maviyi imrendiren bir mutlulukla geldiðinde
Yanaklarýma allýk ve
ve çok sýcak bir nefes gibi tenime deðdiðinde bir çok sarý
Doðru bir adam gibi olmak mecburiyetim yoktu asla
Ben doðru bir adamken bir gün
Doðru bir adamken ben
Gönlü selsebil bir aþktým/
Yanmak hevesiyle göz pýnarlarýmdan akardým
Sevgilinin ufkuma deðmesi muhtemel bir nazarýyla
Doðru bir adamken ben
Iþýða sebep parlayan bir fikir gibi
Her dem sevmeyi hatýrlardým
Esen her rüzgar güruhundan
Bir neþe bulmayý murad ederek/
Ey sevgili doðru bir adamken ben
Göðün tavanýna kadar aþktým
Saðanak yaðýþlý bir söz ikliminde
Sömürgesiz bir umut ülkesiydim
Doðru bir adamken ben
Sonsuz bir iyilikle mülhem
Seviyordum yaþamayý
Sesimi süsleyen bir tutkuyla seviþiyorken/
Doðru bir adamdým ben
Ýllegal yýldýzlarla nuþ eylerken bakýþlarým
Etkileyici bir slogandý adým
Ýffetli bir kalbin damarlarýna pompalanýrdý kaným
Doðru bir adamken ben
Günahlarý baðýþlanmýþ
/ doðru bir adamken ben
Umutlu yarýnlarýn ecriyle fark ederdim kýymetimi
Ve kimseye söz etmeksizin dilimi
Ýtikafta tutardým
Mevziimin þükür kelimeleriyle beklerdim her sabahý
Dosdoðru bir adamken ben