Sensizliðim ýsýtmýyor içimi
Yokluðunun hüzünlü satýrlarý
Bak bir þiirde dökülüyor gri sayfalara
Yalnýzlýða adanmýþ bir ömürde
Günümü yetirmekteyim.
Bir alev ki göðsümün yaylasýnda alazlanýr durur
Gözlerimde eriþilmez uzaklýklar
Dolaþýyorum bir baþýma o sensiz kalan sahillerde
Baþucumda martýlar çýðlýk çýðlýða aðlamakta
Kimseler yok kýyýlarda bomboþ,
Bomboþ duygular sensizliðimde çoðalmakta…
Uzak gemiler geçiyor
Nice özlemleri yük edinmiþ kendine
Kim bilir kaç hasretli hangi limanda buluþmakta
Kaç sevgili bir köþede kavuþmakta
Bu yolculuklar býkmadan usanmadan
Gözlerimi alýp alýp götürürken ufuklara
Çýkýyor kuytularýndan bütün yoksunluðun sahneleri
Yine deniz ve ben baþ basa kalýyoruz.
Dalgalar yalnýzlýðýn çýrpýnýþýnda kýyýlarý döverken
Benim yüreðim sensizliðimle aðlamakta…
Hep yokluðuna ebe olurken bu ömür
Gözyaþlarýmý avuç içlerimde saklayýp bekledim
Acýlarýmý katýk yaparken ayný sofrada
Hep bir yanýmda seni aradým durdum
Kimi zaman düþünüyorum
“Kurtulmalýydým” diyorum, bu yokluk duygusundan
Sana ait her þeyi bir sandýða koyup
“Hayatý baþka yerinden yakalamalýyým”
Ama olmuyor iþte!
Bir yerden sonra yollarým yokluðunun kapýsýna dayanýyor
Her aðladýðýmda sen geliyorsun aklýma
Varlýðýný duymak istiyorum yanýmda
Mutluluðumu sevincimi seninle yaþamak istiyorum
Ama yoksun, böyle yokluðunla kalakalýyorum…
Bu sahil boyu yalnýz yürümelerim,
Artýk, bu yoksunluðumda kurtaramýyor beni
Çaresizliðimle kalakalýyorum.
Þimdi sen benim, boynu bükük þiirlerimin tek sahibisin.
Bendeki ezeli uzaklýðýn kalbime kar olur yaðar durur
Bütün ömrümün her sahasýnda
Oysa varlýðýn bende, gözlerime doðan güneþ olacaktý
Ama sensiz kalýþýmla, kýþlarým oldun benim
Yalnýzlýða adanmýþlýðýn mahpusundayým
Bir umut bekliyorum bu sensizliðimin sahillerinde
O gemilerin biri belki seni bana getirir,
Getirir de bir gün kavuþuruz diye…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.