bir mevsim sessizliðindeyim
susmalarý yaþýyorum
hayatýma güneþ doðmayan günler serilmiþ
dört yaný duvarla çevrili bir kafesteyim
hapsetmiþim baþýboþ duygularýmý içine
boyumdan büyük bir çýkmazdayým.
sen yoksun ya
hep uzaksýn benden
yapayalnýzým
hep ulaþýlmazdasýn ya
bana her mevsim kardýr
her gününüm ayazdýr…
kim ne bilir
benim senin için yandýðýmý
yüzüm gülerken içimin yokluðunda
kan aðladýðýný
sen yoksun ya yanýmda
aldýðým her nefeste buz tutuyor sinem
güneþsiz gölgelerde güneþimi arýyorum
o güneþ sensin biliyorsun
ama yoksun bulamýyorum
her gün biraz daha soluyor gül bakýþlarým
seni sensiz yaþamaya alýþmak ne zor sevgili
dayanamýyorum
ne yapsam
ne düþünsem nafile
bir gün görmezsem sanki öleceðim...
yokluðunda var olmak yaþamak deðil ki sevgili
uzak yakýnlýðýnda sürünüyorum
senden uzak bu mesafeler bitiriyor beni
engellere takýlmaktan yoruldum
katlanmasý ne zor bir acýdýr bu
darmadaðýn kelimelerde bir anlam arýyorum
bulamýyorum…
her kelimede yokluðun kanýyor
kanadýkça besleniyor içimde özlemin
sana gelmek istiyorum
gelemiyorum
sen gelsen diye bekliyorum
gelmiyorsun…
bir þeyler diyorum bir þeyler
yolunu þaþýrsa da kavuþsak istiyorum
ama yok geçiyor yýllar
beklemeler bitmiyor ki
oysa uðruna çöller aþabilmeliyim
nice daðlar delebilmeliyim
öyle bir çaresizlik ki yollarýma taþlar koyuyor
senin için senden uzak kalýyorum ya
Öyle özlemiþim ki seni
kahroluyorum.
Küçük avuntularda zaman tükeniyor
yine ben sensizim
yine sen yoksun
ve ben
seni sensizliðimde yaþýyorum
seni sensizliðimde seviyorum…
EMINE USTA
(Siirime ses olan gam_seli haným efendiye tesekkurlerimle)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.