kulaðýmda hüzünlü þarkýlar gelip geçerken,
gözlerimde yaþlar büyütüyorum yine
yüreðimde deli bir kasýrga esip duruyor
yaprak misali saða sola savrulup duruyorum
bu kaçýncý tufan vuran beni ömrüm içinde bilinmez
öyle bir an geliyor ki uçurumlarýn baþýndayým
düþtüm düþeceðim tutan yok ellerimden…
hani benim dünkü sevinçlerim
hani mutluluktan kelebekler gibi uçarken
yüzümden dökülen gül yüzlü tebessümlerim
bu kadar basitmiþ her þey
vardýn, yok oldun misali koskocaman bir boþluktayým
alýþtýra alýþtýra bir gidiþi anlatan duruþun esareti serde
alýþ alýþabilirsen, çek çekebilirsen, öl ölebilirsen…
kim ne bilir yüreðinde duyduðun bitimsiz acýyý
her nefeste içinde büyüyen derin yaralarý
ölümü dileyen dualara sarýldým yine
öyle ki nefesim duracak sanki içim daralýyor
içinden çýkýlmaz bir olmazýn içine gömülmüþüm
ne kötü bir þeymiþ vefasýz bir gidiþte çaresiz kalmak
ateþ düþtüðü yeri yakarmýþ kim ne bilir yananlarý
neler yaþarsýn nelerle savaþýrsýn nelere aðlarsýn
herkesin yükü kendine aðýr gelirmiþ
yaþadýkça görüp anlýyor insan…
her þey koskocaman bir yalanmýþ
tükenmez bir yalnýzlýðýn içinde tükeniyor bedenim
sahipsizliðim, kimsesizliðim sýzlýyor ta yüreðimin içimde
hayat iþte konuþturuyor yine acý edebiyatýný
alýþ alýþabilirsen çek çekebilirsen öl ölebilirsen
elinden ne gelir tek kiþilik bir davada, tek taraflý yapayalnýzsan
varlýðýna mevsimlerin eðildiði, bir baharým yok ki
kimler anlar, kimler sever tohumun topraðýn sevdiði gibi
bu yüzden aðlamakta benim, kederde benim
her vefasýzlýðý gönüllü sineye çeker çeke gideririm,
giderim kendimden giderim bütün sevgilerimden
giderimde gün olur buralardan yiterim
o zaman hiç kimse can diye aramasýn beni
aramasýn beni, aramasýn beni, aramasýn beni
EMINE USTA
13.05.2013
(ÞÝÝRÝME SES OLAN DEGERLI HEYKEL TIRAÞ EROL GÜRGEN BEY’E SONSUZ TESEKKURLERIME )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.