“ASİ”YSEM ASİ’YİM

Ellerim reyhan yeþili…
Saçlarým reyhan kokuyor.
Gözlerim Amik Ovasý’na bakýyor.
Gölün Mil topraðýna kan düþse, can biter.
Toros’lu hemþerim görse,
Gýptadan bu topraða döþeksiz yatar.

Ben itilmiþim bu köþeye,
Tam orta yerinden akarým,
Doðudan batýya…
Asýrlar yýkarým, sýnýrlar yýkarým,
Adýma “Asi” dediler, ne yaptýmsa,
Sen de diyeceksin “Asi”sin.
Tarih okumayanlar nereden bilsin?
Hâlbuki ben bu topraðýn, ruhuyum.
Özüyüm, gözüyüm, sözüyüm…
Dilersem altýndan, dilersem üstünden akarým.
Gerekirse koca Çukurova’ya,
Gerekirse Karapýnar’a, Menderes’e uçarým!
Vatanýn neresinde kuruyan bir yaprak,
Neresinde yanan bir yürek varsa, oraya koþarým.
“Asi”ysem”, Asi’yim!
Býrakýr Akdeniz’e dökülmeyi, ihtiyaçsam týrnaklar.
Erciyes’e, Yýldýz’a, Ilgaz’a çýkarým.
Bu millet, bu vatan, bu bayrak için,
Buhar olur, bulut olurum,
Semalarýna kanat ,açar umut olurum!

Vatanýn bir köþesinde,
Þehit kabrimin çiçekleri solmasýn.
Yetimin, dulun, eli koynunda kalmasýn.
Gerekirse baþ kaldýrýrým.
“Ay-em-ef” tuzaklarýna, Avrupa “Birlik” ihanetlerine…

“ASÝYSEM’, Asi’yim.
Hýyanetlere girmektense,
Milletime onursuz kapýlar göstermektense,
Bildiðim kapýya, geldiðim Asya’ya,
Alýr yükümü, çeker giderim.
Onurumu vermem asla!
Ama belki baþýmý veririm!

Þükrü ÇAKIR
Sosyal Medyada Paylaşın: