GEVŞETTİ BUZAĞIN İPİNİ ŞEYTAN
Gevþetti buzaðýn ipini þeytan,
Kaleyi içerden kuþattý düþman.
Olup bitenlere inanamýyor insan,
Düþündükçe; aklým, fikrim karýþýyor.
Bu iþ; ne zaman,nerde, nasýl son bulur?
Gece gündüz durmadan, düþünüyorum,
Bir türlü çýkar yol bulamýyorum.
Bazen; dur diyor düþüncelerim, duygularýma,
Sabýrlý ol, film bitmedi henüz, izle, gör ve anla.
Bazen de; Uyan artýk, derin uykundan, uyuma!
Uyuyan varsýn uyusun, onlar kýþ uykusundalar,
Kulaðýna davul çalsan, uyanmazlar.
Bazen içimde depremler kopuyor,
Bedenim iyiden iyiye sarsýlýyor.
Kimi sakinleþiyor, kimi hýrçýnlaþýyor,
Ýçimden Þeytanýn ayaðýný kýrmak geliyor.
Bazen de çok derinlerden bir ses yankýlanýyor kulaklarýmda,,
Kulak zarýmý yýrtarcasýna.
Kör müsün sen be adam?
Tuh yazýklar olsun sana.
Gözün açýp, etrafýna baksana.
Daha ne duruyorsun, ne bekliyorsun?
Köy görünüyor, iþte tam karþýnda!
Kör bakan mýsýn yoksa bakan kör müsün?
Bir de kýlavuz mu istiyorsun?
Yurdun sahnesinde, oyun açýk seçik oynanýyor,
Ýþte o zaman; yüreðim þakýr þakýr kanýyor.
Gözlerim dalýyor, uzaklarda dalgalanan bayraða,
Ay kucaklamýþ yýldýzý, koruyup, kollarcasýna,
Ýçin için bayraðýmýn gözünden,
Kýbkýrmýzý yaþlar damlýyor.
Alýþtý gözlerim yaþa, yýllardýr nemli.
Baþka daha ne olmalý, ne demeli?
Beynim yorgun düþtü, yüreðim kederli,
Bilmem ki ne olabilir, bundan daha önemli?
Duymayan kulaklar duysun,
Vatan için can veren þehidimin feryadýný, sesini
Görmeyen gözler görsün artýk,
Ne olursunuz memleketin halini!
Gevþetti buzaðýn ipini þeytan,
Vatanýmda oluk oluk akar oldu kan.
Ortalýk tam anlamýyla, kan revan.
Akan kan mý tuttu bizi acaba, nedir?
Yoksa, bunca yýl ölü olsak uyanýrdýk çoktan.
Kim bilir?
Sanýrým bizi kan tuttu.
Kan Tuttu bizi,
KAN
Saadettin Güven
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.