GÖLGE ve İNSAN

Kumsalda bir gölge olsam,
Ruhum boþalsa, beynim olmasa..
Kara bir vücudum ve saçlarým olsa..
Yüzümde olmasa mimik..
Bakýþlarým, anlatmasa herþeyi
His duymasa, kalbim..
Koklamasa çiçeði, burnum..
Dalgalarda bir gölge olsam,
Her bir dalgada, vursam karaya..
Üstümden geçse binlerce ayak,
Ne ezilirim, ne de üzülür..
Ama, deðilim.. Ne gölge..
Ne de GÖLGE ÝNSAN..
Onlar, kaðýt gibi hissiz,
Karanlýk gibi görünmeyen,
Seninle ama sensiz
Adlarý GÖLGE ÝNSAN..
Etim, derim, kemiðimle
Hislerim ve kalbimle
Ve de ayakta bedenimle..
Ben bir ÝNSAN’ým..
Gerektiði yerde acýma hissim,
Ýstediðim yerde acýtma huyum,
Belki, kayýplarýmla kalbim kýrýk
Belki, yüzüm çizik çizik
Derim biraz buruþuk,
Ama kalbim, sevgi dolu..
Kuþa, çiçeðe, çocuða
Deðilim ki... GÖLGE ÝNSAN...
Ýyi ki.. Ben bir ÝNSAN’ým..

Feray Soydan
Sosyal Medyada Paylaşın: