Karanfilli Mektuplar
(Birinci Karanfil)
-Kaçaklýðým beni öldürmeden
Bütün kentleri sürmeliyim içimden
Sokaklar çýkmadýkça yakýn adreslere
Kangren olur adýmlarým ýslak gecelere
Bir sondan kaçýþ mýdýr bu bir ilk’e varýþ mý
Mahalle meydan kaldýrýmlar geçerim
Hava da illettir bu saatlerde
Perdelerinde örtüktür þimdi
Sýcaksýndýr ve kapýlarýn kilitli
Hangi yön sana gider hangi ýþýk seninki
Üþürüm / buðusu sen kokan ýslýðým da üþür
Hüznümü gölgem gibi kýrýk sulara gömerim
Hep ayný yollarýn yoldaþýyým belki kimsesiz
Ve inadýna yorgun bir serüvendir benimkisi
Hergün bu vakitler dert söyler dillerim
Bir dokunulsa bin isyan ederim
Deðiþmez bir kuraldýr sanki
Herkes kendine gider
Ben yalnýzlýðýma dönerim
(Ýkinci Karanfil)
Geçti güneþli iklimler ve dil’imden önce acýdý gülüþlerim
Bu meraklar benim deðildi ki yarýsý senden geldi
Oluru olmuyorsa doðrusu da olmuyor(muþ) isteklerin
Ceplerim avucumda saklý geziniyorum bu yüzden
Belli ki kötüye gidiyor her þey
Þiir yazdýðým kalemler de birer birer kýrýlýyor elimde
Þimdi uzak ve hazan bir mevsim üþüyor içimde
Rüzgarý boran gibi sancý oluyor kollarým
Ne yana dönsem þaþkýnlýðým benimle
Ne yana koþsam vuruluyor adýmlarým
Kokundan uzaklara veriyorum yaz günlerimi
Korkularýmý peþime düþürüyorum/gönlümü zor sevdalara
Sonrasý leþ gibi çamur oluyor geçitler
Mazlumu ben olmak içindir belki de kendime düþmanlýðým
Bir izahý olmalý oysa bu keþmekeþ belalarýn
Her vakit serseri telaþlarý senin için taþýyorum
Ama hep kara bulutlar dönüyor baþýmsýra
Doðrular adýna o kahrolasý kurallar oluyor
Ve ardýmsýra yüzyýllýk kaçaklýðým
Bir acemi dünyalýyým
Anla beni Zülal
Bir türlü ustalaþamadým
(Üçüncü Karanfil)
Sonrasý dünden yarýna mirasmýþ gibi
Yüzünden izler kalýyor gözlerimde
Saklýyorum / inat olsun saklayacaðým
Senden bana en derin yara diye
Koptuk da ne oldu þimdi anlamadýk bile
Kopmasaydýk ne olurduk bir sor kendine
Aþkýmý vicdanýna bas da insaf et
Kopmasaydýk ah düþmek için dillere
Ne güzel olurduk birbirimize
Yine de her þey dönüþsüz yiterse o gün
Ne bir fotoðraf býrak bizden geriye
Ne de bir þiir ikimizi birden vuran
Yangýnlara ver bütün hatýralarý
Ki en çok onlar acýtýr sonradan
Çünkü ben sensiz savrumlarda
Sen bensiz bir ömrün piþmanlýðýnda
Ya da sesimin sözüme geçmediði karanfilli mektuplarda
Ýkimiz de susmalýyýz
Bütün suçlarýmýzla susmalýyýz artýk
Bazen susmak da paylaþýlýr
Çoðul yalnýzlýklarda
(Dördüncü Karanfil)
Yaralarýma sabýr basýyorum ve donuyorum yokluðunda
Olmuyor / akþam sabah kendime çatýyorum olmuyor
Çektiðim ahlar kalýyor gözlerimin altýnda / sesimden kanýyorum
Yanýlmýþým ki annem bile anlamýyor artýk beni
Ve ýsýtmýyor hiçbir Temmuz senin saçlarýn kadar
Oysa uslanmaz bir sürgünüm kayýplarda
Ve her uðrakta yenik düþüyorum aþklarýma
Yine de geleceksen birgün sözüme
Takatim tükenmeden gel / aklým savrumlara yenilmeden
Yarýnýmý salma renginden uzaklara
Aþký günahsýz kendini muradsýz
Beni sabahsýz öldürürsün
Öyleyse hayretleri düþürüp sorusuz cevaplara
Daðlarca / ýrmaklarca bakma yollarýma
(Derler ki her þeyin ilki zordur
Yine de gelir ama her serüvenin sonu
Sonra bir ilki daha bulunur her tükeniþin
Sonra o ilkin de bir ilk sonsuzluðu)
(Beþinci Karanfil)
Þimdi her çoðul hasret gurbettir bana
Her yasak sevda ayrýlýk / reva mýydý bu
Biz ikimizi böylemi yaþamalýydýk
Varsa hevesin son bir gayret için
Ýzlerimi bulmaya gel bana ellerimi tutmaya
Öyle soðuk ki yokluðun hadi bir þeyler yap
Hiç olmazsa sakladýðýn çaðrýlarý alevle
Hadi Zülal bir þeyler yap
Acýlarýmý hisset ellerimi bulmayý dene
Ölümse bu ben hazýrlarým kendimi
Ama sen suç ortaðý olma katlime
Her insanýn korkusu kendini tüketir
Bir bundan ürküyorum bir de delirmekten
Beni benden fazla öldürme
Gecelerimden uzak dur artýk
Artýk dur ve rüyalarýma taþýma sýcaklýðýný
Ben razýyým kanter uyanmalara
Sonrasýnda buz kesmekten usandým çünkü
Çünkü sen olmuyorsun sabahlarýmda
Yine de geleceksen birgün yeni bir baharla gel bana
Maviye dursun þafaðým / sevincim çýðlýk olsun
Unutma bir ömürlük direnç de asýlý dursun göðsünde
Öyle bir gel ki / her yaným sen koksun
(Altýncý Karanfil)
Çetelesiz günlerimde pencereye güneþe küsüyorum
Aðzým bir dolu oluyor ki o günler kan tükürüyorum
Çekincesiz küfürleri kendime demeliyim artýk
Belki de ellerimle vurmalýyým sana mecnun kalbimi
Seni bana býrakmýyorlar Zülal böyle mi olacaktý
Yine de kimseler duymuyor beni yalnýzlýðým kadar
Takvimler karýþýyor hafýzamda zaman aðýrlaþýyor
Ne olurdu sen de gençliðini ateþime salsaydýn
Sen de yansaydýn bir kez ne olurdu
Ýnan ki sol yanýmdan daha kolay olmuyor bana
Sen varken sensiz þehirlerde damla damla azalmak
Benden bedel istiyor çünkü yaþanmýþlýklar
Beynimi yüreðimi istiyor sana sahip tanrýlar
Ve bil ki zordan da fazla kanýyor
Çaresiz ve öncesiz tutkulara kapýlmak
Öyleyse izin ver bana Zülal
Dudaklarýnda baþladýðým seni
Þiirlerimde bitireyim
Ýzin ver
(Yedinci Karanfil)
Nereye baksam seni görüyorum sen görmüyorsun
Ne söylesen sana söylüyorum sen duymuyorsun
Günleri karýþtýrýyorum kolay mý / aylarý / zamanlarý
En zinde halimde bile dalgýn yaným oluyorsun
Ve ardýmsýra ve ardýarkasýz siliyorsun izlerimi
Ayrýlýk azaltýrsa özlem çoðaltýrmýþ insaný / bilmiyordum
Aðrýlar kanadýkça sevgi saðaltýrmýþ yarayý / yeni öðrendim
Mahzunluðum benimle þimdi bu belki son sitemim
Haberin olsun kýrçiçeðim sebebim
Þiirlere þarkýlara sana selam gönderdim
Ve senden uzak sözlere yorgun düþtü kalemim
Demek yine uykusuzluðum sensiz taþýnacak sabahlara
Yine adýn dilimde olacak aklým seninle kalabalýk
ZÜLAL ZÜLAL ZÜLAL’im
Yetmedi mi volkan gibi cehennemin
Ya zehrime býçak ol kopar beni
Ya da kendini bende bitir artýk
(Bütün Mektuplar Ýçin Not)
Söz
Kanarsa
Dil’de
Aþk
Ýçin
Þiirler
Söyle
Yine de
Uludur
Söz
(Aþkolsun sana Zülal acemi düþlerimin sahibiydin sanki
geç kalmýþ bir gelecekte irkilterek titremesiydin
heveslerimi ve her sözümün seni incitmesi yalnýzlýðýmýn
intiharý sayýldý ki özlenen sohbetlere aðlarken
bile söylencemiz eskimesin diye uykusuz seyrimde saklý
bir çift bakýþýn kaldý inan ben buna da katlanýrým ama
aþkolsun sana)
Aþk
Acýya
Çalýnca
Zehri
Kalýr
Sonraya
Yine de
Soyludur
Aþk
Ve en çok
Bize yakýþýr
Ahmet Can Akyol
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet can akyol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.