Ve
Özeleştiri…
Nasýlsa âdet olmuþ, her zaman iyi görmek,
Kendi amelimizi, kötü de olsa, bize…
Belli ki, zor geliyor, bazý sorular sormak,
Bir düzen vermek için, nedense kendimize...
Oluruz nefsimize, körü körüne taraf,
Bir damla baþarýyý, döndürürüz denize…
Edemeyiz bir türlü, hakikati itiraf,
Baþkasýnýn artýsý, dökülmez asla söze…
Menfaatin hayali, ruhumuzu sarýnca,
Göz kapalý gireriz, sonu hüsran bir ize…
Düþeriz ihtirasa, esir oluruz hýnca,
Mutlak ulaþmak için, her istediðimize…
Bencillik ya da kibir, perdesinden dolayý,
An gelir inanmayýz, bizzat gördüðümüze...
Baþkasýna yýkarýz, her sevimsiz olayý,
Böylece kendimizi, hep çýkarýrýz düze…
Velev ki, ayan-beyan, yalan-yanlýþ olsa da,
Herkes gelsin isteriz, kendi dediðimize…
Hâlâ yeþil görürüz, fikrimizi solsa da,
Bu yüzden aboneyiz, dolayýsýyla güze.
Bir insanin ameli, güzel ve doðru ise,
Düþmanýmýz da olsa, söylemeliyiz yüze...
Saklamadan bir özre, gürültüye, kaprise,
Kötü huylarýmýzý, getirmeliyiz dize...
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.