Ve
Sen Oldun…
Sensiz etten kemikten, baþka bir þey deðildim,
Seni sevdim seveli, özüm sen oldun inan...
Sevdanýn ateþinde, yandým piþtim eðildim,
Elim dilim kulaðým gözüm sen oldun inan...
Yalnýzlýk ayazýnda, yýllar yýlý üþüdüm,
Sanki yürek yerine, bir kartopu taþýdým.
Ben yazlarý özleyen, simsiyah bir kýþ idim,
Bu ruhumu ýsýtan, közüm sen oldun inan…
Aradým, nedir diye, varoluþun gayesi,
Nereye harcanmalý, bu ömür sermayesi.
Nasýl yükselir acep, bir insanin payesi,
Bu müþkül bilmeceye, çözüm sen oldun inan...
Derler, seven yârini, gece gündüz anarmýþ,
Özlem közü gönülde, fasýlasýz yanarmýþ.
Sevda bir kez yandý mý, sönmeden yanan narmýþ,
Sevdadan yana en son, sözüm sen oldun inan…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.