Karýnca uykusu gibi hayat Yaz kýþ çalýþan Aðustos böceði molasýdýr ecele pusu kuran
Sevgi meþalesi elinde Hoyrat poyrazlara nem olan Karanlýk kuyularda Midass’ýn yankýsý “Ölüm gerçektir” þakaklarýnda dem vuran.
Tabiat göðsünden emzirecek Kibele’nin dudaklarýný Bir zerre kök salarken saçaklarýndan Gök Tanrý’nýn gözbebeklerinden sulanacak
Eflatun rengi idoller iþledim tenime Ýðreti aþklar gibi düþtü dizlerimin dibine Bir nefes çektiðim bohem bir hayat Ölüm, tavaf eder nefesime
Ve bir sanrý gece yarýsý düþer iliklerime Kaçmak varken sabahýn düþlerine Vuruldum topuklarýmdan sin’ime Toprak kokar güneþ vurgunu gözlerim Ben hala Yaþamýn çýðýrtkan patikasýnda gezerim.
Artýk teslimiyet mangasý kol gezerken devriyesini Bir tarafý eksikti yüzümdeki masumiyetin Çýralý bir odada piþiyor sanki bedenim Etraf kör karanlýk Nur yüzlü peri okþuyor saçlarýmý Korkma… Ser’imin altýnda pusmuþ ruhum Tavaf eder eteklerimde ölüm.
Solgun meþalenin titrek bakýþlarýna ýsmarlanmýþ bir hayat Rüzgârýnda kaybolan
Boþ bir kavanozun dibinde seyrederken anýlarý Yakaladýklarým kaldý heybemde
Þimdi zýlgýt çekiyor huriler ellerimde Gözlerim kapalý gidiyorum Sahte dünyanýn eþiðinden Veda busesi eþliðinde Son öpücük…
(Pieta) Ümmü AÞCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümmü AŞCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.