kýzýllýk çöktü suratýnýn orta yerine bütün güzel yanlarý üþüdü eller,kollar,yardýmlar... siren... bir hastanenin tavanýnda onu düþündü, aðzýný açmadý býçak açmadý smokinli adam açmadý ait olmadýðý insanlar grubu,,,
kollarý çekiliyordu bedeninden baðlamýþalrdý sanki de yataðýna bir zincirlenmiþlik hüküm sürüyordu damarlarýnda þýrlayan kan deðil de acayip bir varlýktý sayýklayamýyordu bile tavana deðil insanlara susuyordu
*hangi kategoriye gireceðini bilemediðim türden bir yazýydý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
nuryağmur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.