ra
Havf Gerek Kefede
Yukarý çekilsin “La”
ve dolsun her zerreye yokluk…
/Ey Âdem, at suçu Havva’ya
Nasýlsa Havva’nýn elinde kaldý elma…/
…ve bozuldu çoktan kalubelada verilen söz
Geçti azat vakti…
Daha doðmadan güneþ batýdan
yüzüne kapattýn açýlan kapýyý
ve bilmeden kýymetini aydýnlýðýn
sarýldýn karanlýða.
çaban,
vaktinden önce koparmaktý kýyameti
kopmadý kýyamet.
lakin
isabet ettiðinde attýðýn taþ kadere
nâr düþtü adýna…
Geldiðinde vakit,
Ve sorulduðunda sana
ne cevap vereceksin
Aradýn mý ki bulamadýn?
Suç ortaklarýn ve þahitlerin
azazilin emzirdiði isyankâr çocuklar
hiç masum deðiller
ve dolaþmaktalar insan suretinde izbelerde.
Ey karanlýðýn adamlarý!
sevinin
bir bir eksildi kalbi aþarak Bir’e varanlar…
gecenin kapkara siluetinden daha kara kirler dökmektesiniz.
ne zamana kadar saklanacak yüreklerinizde adavet,
dilleriniz yalanlarla gerçeðe perde
bilmem hangi ceza denk düþer suçlarýnýza,
ve hangi kefaret aklar sizi
bakýn!
hiç farklý deðil topraðýnýz avucumda tuttuðumdan…
her kefede derinleþirken Veyl
yazýk ki
siz gülüyordunuz deðil mi?
Geçti kana kana içme vakti tövbe sularýndan..
þimdi
sancýsý nedametin
yeter mi sanýrsýn kurtarmaya…
mührü çoktan basýldý ölümün
uzat uzatabilirsen hadi son nefesi.
nasýlsa bir nefes sonra güler Arasat…
Ve âdemoðlu
Döndüðünde yüzün Âdem’e
Sen daha çok utanacaksýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.