Gün, âsûde çekildi.
Guruba býraktý kendini….
Aðýr aðýr yerini aldý
Asýldý semada yýldýzlar.
Tutunmak isterken bir yýldýza
Almak isterken avuçlarýma
Açken bir damla nûra
Yýldýz aktý geceme…
Öyle alýþmýþým zifir-i karanlýða
Kamaþtý gözlerim.
Yakalamak isterken
Dokunamadým.
Söküp sürûru içimden
Kayboldular birer birer…
Bu gece yine mihmâným oldu;
Zifir-i karanlýk,
Hüzün,
Acý,
Uzaklardaki neyzen…
Yine matem çöktü ruhuma
Parçalandý dudaklarým, kýrmýzýlar karýþtý siyaha…
Lakin indirmedim geceye
Bir masum damlacýk…
...
Bak!
Neyzen de sustu artýk.
Kalmadý bir sadâ geceme inen.
Bir ben kaldým bîdâr, yýldýzsýz gecede.
Þimdi gecem sýkkýn,
Suskun
Issýz.
Ben zamandan zaman benden geçmiþ…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.