_ Dur orda! Sokulma bana ey aþk! Düþmesin râhýn bana Ya sakla kendini benden Ya da düþürme beni hüsran-ý müebbede –
Ýçindeki ateþ midir neyi inleten Yoksa sen misin? -Fýsýlda bana kendini ey aþk!-
Sen nesin ki? Karanlýða teslim oldu Þair senin yüzünden. Niceleri berduþ oldu Senin yolunda. Hasar kaldý deðdiðin her yürekte. Enkaza döndü kimileri Deldin, geçtin. Pare pare oldu gönüller… Kimi fezâda Kimi yerde aradý. Kimi çöle düþtü, Kimi daða çýktý…
Tüm güzellikler sana yakýþtýrýldý. Herkes lisanýnca seni anlattý. Lügatte kullanýlmayan kelime kalmadý Seni anlatmak için. Kelimeler aciz kaldý. Söz bitti… ….
Hiç masum deðilsin ey aþk! Gölgeni verdin kendin diye. Iþýk diye karanlýða yürüttün. Kamaþtý gözler, Sen sen diye.
Belli sen içmiþsin iksir_i bekaa. Niçin bir damla sunmazsýn Senin yolunda yananlara…
Söyle bana ey aþk! Dar mý geldi de Sýðamadýn bunca kalbe. Yeter artýk saklandýðýn. Asýrlardýr nerelerde gizlenirsin? Hadi cesaretin varsa Çýk ortaya…
Sosyal Medyada Paylaşın:
radikal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.