Metruk istasyonlarýn soðuk kaldýrýmlarýnda,
Kangren sevinçlerle seni taradým.
Trenlerden inen her yolcunun yüzünde,
Gülüþünün resmini aradým.
Gözyaþlarýmý katýk ettiðim gidiþinden geriye,
Ruhumun aynasýna takýlý gözlerin kalmýþ.
Seni beklemenin kýyým saatlerinde,
Bir gün daha can çekiþiyor.
Rotasýz yolculuklarýn kentlerinden dönmedin.
Birazdan gece perdesini çekecek,
Suyu kuruyan bir sarnýç gibi,
Son trenin son vagonunda,
Yoksul umutlarým can çekiþecek;
Mahsur kalacaðým, boynu bükük banklarda.
Sensizliðin yorgun sokaklarýnda,
Gecenin nabzý hýzla düþecek.
Titrek neon ýþýklarý aydýnlatmaz,
Suskunluðumun kapanlarýna sýkýþan düþlerimi.
Ýçimdeki sevdanýn kýrýk plaklarý dönerken,
Birlikte söz olacaðýz, kanamalý bir türküye.
Islýðýmda ismin demlenecek.
Hasretlik saracaðým, yalnýzlýk tabakasýndan,
Damaðýmda hüznün alaca tadý kalacak.
Sana kelepçeli yüreðim, virandýr;
Unutma ki, hazineler harabelerde saklýdýr;
Sevgin külçe, yirmi dört ayardýr.
Hâlâ gözlerindeki ýþýða tutunan ukdelerim var,
Gel de coðrafyamý teneþir uykusundan uyandýr!
O baygýn gülüþün, þehrin altýn anahtarýdýr.
Nuh Nebi’den kalma sözlerle bana;
Kýrgýným deme sakýn!
Ömrümü, ardýnda sürüyen güzellik þahikasý!
Dilime takýlan son replik:
Bu cana dönmen yakýn.
25.07.2010
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.